Ήταν γιος του Δημητρίου Λαμπράκη (Βάμος, 1888 – Αθήνα, 1957), δημοσιογράφου και εκδότη των εφημερίδων Ελεύθερον Βήμα (1922) και Αθηναϊκά Νέα (1931), και της Έλζας Τσαουσοπούλου (Αθήνα, 1908 – Αθήνα, 2012). Είχε δύο αδελφές, τη Λένα (1928) και την Άννα (1945).

*    *    *    *    *

Τελευταία φορά που είδα τον Βενιζέλο ήταν το 1933, όταν πήγαμε με τον άντρα μου καλεσμένοι από το ζεύγος Βενιζέλου στο νεόκτιστο σπίτι τους στην οδό Kηφισίας, σήμερα B. Σοφίας. Το σπίτι έγινε αργότερα Αγγλική Πρεσβεία. Όπως ήταν αρκετά προχωρημένη η εγκυμοσύνη μου, φεύγοντας ο Bενιζέλος με βοήθησε να κατέβω τις σκάλες της εισόδου. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό. Μετά έγινε η απόπειρα στην οδό Κηφισίας, έφυγε πάλι για το Παρίσι, και το 1936 βρεθήκαμε ξανά στην Κρήτη, για να τον συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία στο Ακρωτήρι, όπου βρίσκεται ο εντυπωσιακός τάφος του.

Έλζα Λαμπράκη, «Ελευθέριος Βενιζέλος» (απόσπασμα), από το: Απολογούμαι, Ερμής 2018.

Όσο για την αντίθεσή του [του Δημητρίου Λαμπράκη] στο κίνημα του 1935 το θυμάμαι πολύ καλά γιατί το έζησα. Μια καλή μέρα πήγε ώς τη Χαλέπα να δει τον Βενιζέλο, μήπως και μπορέσει να τον μεταπείσει, γιατί έβλεπε καθαρά την αποτυχία. Αλλά ο Bενιζέλος προτίμησε τη γνώμη του Aλέξανδρου Ζάννα, γιατί ψυχολογικά τού ταίριαζε περισσότερο από τη συνετή γνώμη του Μήτσου. Αλλά βέβαια με τη λατρεία και το θαυμασμό που είχε στον Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν του επετρέπετο να έλθει ο ίδιος σε δημόσια αντίθεση. Γι’ αυτό υπέστη και αυτός τις συνέπειες, με το στρατοδικείο, με την αγωνία που πέρασε στη φυλακή, ξέροντας ότι εγώ με τα δύο μας τότε παιδιά (ο Χρήστος ήταν 12 μηνών) ταλαιπωρηθήκαμε με το σφράγισμα του σπιτιού μας και όλων μας των πραγμάτων. Γιατί ως υπόδικος, αν κατεδικάζετο θα εδημεύετο ολόκληρη η περιουσία του.

Έλζα Δ. Λαμπράκη, «Μάρτης 1983» (απόσπασμα), από το: Κομμάτια της ζωής μου, [Αθήνα], 2004, Ερμής 2018.

[Η] βιβλιοθήκη στο σπίτι της οικογένειάς του, όταν ακόμη ήταν μαθητής στου Μακρή, λέγει η μητέρα του, είχε βιβλία που ασχολούνταν με τα άστρα και τα ουράνια φαινόμενα, με λιμπρέτα για όπερες, με θέματα γεωγραφίας και ιστορικά για πόλεις, χώρες μακρινές κτλ. Ο πατέρας του τον μάλωνε γιατί όταν έκανε τα μαθήματά του σπίτι είχε πάντοτε ανοιχτό και άκουγε μουσική από ένα μικρό ραδιοφωνάκι που του είχε φέρει από τη Ρώμη ο άλλοτε υπουργός Γεώργιος Εξηντάρης, εκ των ιδρυτών του Ελευθέρου Βήματος. Όταν, μικρό, τον ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, απαντούσε –με κάποιον δισταγμό, είναι αλήθεια– ότι ήθελε να γίνει μουσικός.

Στάθης Ευσταθιάδης, «Η ζωή ενός μύθου. Τι αφήνει πίσω του ο μεγάλος Έλληνας», Το Βήμα, 25 Δεκεμβρίου 2009 και στο Γράφει ο Χρήστος Δ. Λαμπράκης & Γράφουν για τον Χρήστο Δ. Λαμπράκη, Το Βήμα / Τα Νέα, 2014.